ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ ;

«Δεν υπάρχει αντινομία μεταξυ εθνικου και πανανθρωπινου. Το ένα ειναι συνεχεια του αλλου.Οποιος Ελληνας θελει να γραψη πανανθρωπινα, δεν εχει παρα να γραψει ενα καλο ελληνικό εργο. Μοναχα ελληνιστι μπορει ο Ελληνας να γινη πανανθρωπινος. Γιατι ετσι μοναχα μπορει να βρει τις ριζες του , δηλαδη τις ριζες του ανθρωπου»
Καζαντζάκης «καινούργια εποχη»

Οι αξίες του έθνους και του ανθρώπου είναι και ήταν συνδεδεμένοι με γερούς δεσμούς. Δεν μπορείς εν τούτης να κανείς σύγκριση μεταξύ του εθνικού και του ατομικού ιδεώδους, διότι το τελευταίο, όσο κι αν είναι ιερό, σεβαστό, είναι χρονικά περιορισμένο -«ιδεώδες» με ημερομηνία λήξεως .

Κάποιοι που αυτονομάζονται «κοσμοπολίτες», "διότι ο πολιτισμός δεν έχει σύνορά διακρίσεις κ.τλ"., τούς ακούω σε κάθε ευκαιρία να βρίζουν , να συκοφαντούν ή μερικές φορές απλά να κατακρίνουν κάθε εθνικό. Φυσικά όμως έλλειψη διακρίσεων ανάμεσα στους λαούς(που είναι εκ φύσεως άνισοι, όπως όλα στην φύση) σημαίνει άμορφη μάζα. Και μάζα σημαίνει μόνο άτομα και ατομισμούς. Με τον κοσμοπολίτισμο, την έλλειψη εθνικών και φυλετικών διακρίσεων , προάγεται ο ατομικισμός .

Κοσμοπολιτισμός και ατομισμός είναι δύο καταστάσεις δίδυμες. Οποίος δεν έχει λαό και πατρίδα , έχει μόνο το άτομο του. Και αντιστρόφως , ο ενδιαφερόμενος μονό για το άτομο του δεν θέλει εμπόδια σύνορα και κράτη